توسط : «وقت سینما»/ البرز کوشیار: فیلم کمدی موزیکال «هر چی تو بگی» که از نیمه اردیبهشت ماه جاری روی پرده رفته، ورای رنگ و لعاب کمدی و لحن شوخش، به مضامین کلیدی و بحران های بغرنجی می پردازد. کافی است لایه های ظاهری فیلم و حال و هوای کمدی آن را لحظاتی کنار بزنید تا وجوه نمادین آن را دریابید. دل نگرانی برای میراث فرهنگی و آسیب های ویرانگری که آن را تهدید می کند و جلب توجه افکار عمومی و مسئولان تصمیم گیرنده نسبت به بحران خشکسالی. گر چه در فیلم با آگراندیسمان این مشکل در «زاینده رود» طرف هستیم، اما فیلمساز در واقع نگاهی به گستره این مشکل در سطح کشوری دارد.
مرتضی آتش زمزم، نویسنده و کارگردان «هر چی تو بگی» که خود از خطه اصفهان برخاسته و با زیست بوم و تنوع و ارزش میراث فرهنگی آن آشناست، پیش تر هم دغدغه خود را در این باره در ساخته هایش عیان کرده بود. از جمله در مستند «رودی که کشته شد»، محصول سال 93 است که با نگاهی صریح به مشکلات اصلی زاینده‌رود و روند خشک شدن آن می‌پرداخت و همان سال در شانزدهمین جشن مستند سینمای ایران به عنوان بهترین فیلم برگزیده شد. مستندی که اگر به جنبه های هشدار دهنده آن توجه شده بود، شاید امروز زاینده رود حال بهتری داشت!
این سینماگر همچنین فیلم درام «سیمین» را با تمرکز بر علل خشک شدن زاینده‌رود و تاثیرات آن بر زندگی مردم اصفهان، به‌ویژه کشاورزان در فضایی استعاری ساخت. در آن فیلم هم مانند «هر چی تو بگی»، نمادگرایی در فیلم، البته در زمینه ای جدی و گاه تلخ موج می زند. کاراکتر مادر در آن فیلم با بازی لاله اسکندری در واقع نمادی از آب و رودخانه است. فیلمی با جنبه های مهم بوم نگارانه که متأسفانه در جایی در نظام اکران فعلی با سلطه گری کمدی ها، هنوز رنگ پرده را به خود ندیده است!
بی توجهی به این شکل از سینمای دغدغه مند و مطالبه گر، به نظر آتش زمزم را واداشت تا تن به مناسبات گیشه محور و اغلب بی اعتنا به محتوا و پیام بدهد و «هر چی تو بگی» را بسازد. فیلمی که در لفافه کمدی های باب شده این سال ها و نیز با گوشه چشمی به سینمای کودک، تلاش دارد روی بحران فرونشست زمین و مشکل خشکسالی فوکوس کند. فیلمساز ورای قصه ازدواج برنامه ریزی شده یک پیرمرد و تقابل فرزندانش با او برای تصاحب اموالش، کودکان (نوه ها) را به عنوان نسل آینده به بطن فیلم دعوت می کند تا فکری برای نجات پدربزرگ (میهن) با بازی رضا بابک از کوچ اجباری به خانه سالمندان کنند. دغدغه های محیط زیستی فیلم به طرز هنرمندانه ای در ترانه های خوانده شده در فیلم (سروده عبدالجبار کاکایی) گنجانده شده اند.
خود کارگردان هم در این باره گفته: «در این فیلم برای من نوه‌ها سمبلی از نسل آینده هستند و بچه‌های این مرد مدیران امروز کشورمان هستند و آن خانه و آن پدر سمبلی از ایران، شهر اصفهان، میراث فرهنگی و… است که از سوی فرزندانش تنها نگاهی منفعت‌طلبانه نسبت به او وجود دارد. در فیلم «هر چی تو بگی» من به شکلی سمبلیک کودکان را نجات‌دهنده نشان دادم و فکر می‌کنم در موضوع محیط زیست و میراث فرهنگی هم این نسل آینده است که ایران را نجات می‌دهد چرا که ما عرضه نداشتیم و وضعیت را بدتر کردیم و به جای مراقبت از محیط زیست و میراث فرهنگی به آن آسیب زدیم و مافیاهای مختلف را شکل دادیم تا برای خودمان به منفعت مالی برسیم». (در گفت و گو با ایلنا).
ضمن این که فیلم از افتادن به ورطه شوخی های نامناسب برای خانواده به عنوان مخاطب هدف اجتناب کرده و کوشیده جنسی از کمدی سالم را ارائه دهد. هر چند در کنار خانواده ها، بی شک مسئولان امر نیز مخاطب این فیلم باشند تا بلکه در جهت رسیدگی هر چه بهتر به مشکلاتی چون فرونشست زمین و خشکسالی، با نظر به حق زندگی برای نسل بعدی، اقداماتی در خور انجام دهند.
