توسط : این روزها در کاخ جشنواره چندان با تماشای آثار دلچسبی روبه‌رو نمی‌شویم که بعد از تماشای فیلم و خروج از سالن اکران، این جمله را با خودمان زمزمه کنیم بالاخره یک اثر جذاب و قابل قبول دیدیم، اما در میان آثار انتخاب شده برای بخش سودای سیمرغ، یکی از آثاری که توانست نظر بسیاری از اهالی رسانه را جذب کند؛ فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» ساخته سروش صحت است. فیلمی که روایتگر جهان‌بینی صحت است. این هنرمند در طول این سال‌ها کارگردانی چند سریال و یک فیلم را به عهده داشته که در تمامی آثارش می‌توان نخ تسبیح مشترکی پیدا کرد، نخی که مرتبط به زندگی و مرگ می‌شود.
صحت به واسطه جهان‌بینی که دارد جنس کمدی‌هایش هم متفاوت است، چرا که می‌خواهد کار را مال خودش کند و مخاطب با تماشای اثرش به دنبال ردپای صحت باشد. این اتفاق هم در فیلم سینمایی «صبحانه با زرافه‌ها» دیده می‌شود و تماشاگر شاهد کمدی از جنس صحت است. او با انتخاب یک قصه سرحال توانست یک اثر نسبتا خوبی را بسازد و با این‌که قهرمانان قصه‌اش مردان هستند و زنان خیلی کوتاه در اثرش حضور دارند، اما توانست بار عاطفی و حسی خوبی در کارش شکل بدهد و لبخند را به مخاطب هدیه بدهد. می‌توان گفت او با انتخاب فضای مردانه و قصه‌ای واقع‌گرا، داستان بی‌خیالی و بی‌توجهی آدم‌های امروزی را نسبت به اتفاقات تلخ زندگی یکدیگر به تصویر کشیده است و همین موضوع شد نقطه عطف فیلمش.
موقعیت‌های تراژیک و کمیک فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» به خوبی در آمده و می‌تواند مخاطب را تا تمام شدن فیلم با خودش همراه کند، حتی صحت سعی کرده این دو موقعیت را به خوبی در هم ترکیب کند بی‌آن‌که ریتم اثر کند شود و همین نقطه قوت فیلم محسوب می‌شود.
سکانس‌های بانمک در این فیلم کم نیست. به عنوان نمونه سکانس زبان من در آوردی شخصیت‌های اصلی قصه در رستوران که با دیدن سه خانم شکل می‌گیرد، یکی از صحنه‌های به یادماندنی قصه است. در کنار چنین سکانس‌هایی که مفهوم زندگی و بی‌خیالی‌هایش دیده می‌شود در سکانس‌های تراژیک هم شاهد چنین اتفاقی هستیم. وقتی مجتبی (بهرام رادان) فوت می‌شود، مخاطب شاهد صحنه‌هایی همراه با گریه و زاری نیست و با این‌که بقیه برای مجتبی ناراحت هستند، اما باز هم بی‌خیالی از مرگ دوست را می‌بینیم. تماشای چنین صحنه‌هایی یک نکته را به مخاطب یادآوری می‌کند و آن هم جهان‌بینی صحت در آثارش است.
گرچه در فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» کاستی‌هایی هم دیده می‌شود و این‌که برخی شخصیت‌های این فیلم برگرفته از شخصیت‌های قصه سریال «لیسانسه‌ها» است، اما باز هم تماشای فیلم برای مخاطب جذاب است و ارزش دارد زمانی برای دیدن این اثر خالی کند.
از دیگر نکات قابل تأمل در فیلم «صبحانه با زرافه‌ها»، نگاه صحت به مفهوم بخشش است که جای کار بیشتر در کل اثر داشت، زیرا در بخش‌هایی منجر به پراکنده‌گویی شده است، اما با توجه به اشاره‌های فیلم به مفاهیم مرگ و زندگی و پردازش غنی دیگر کاستی‌ها کمتر به چشم می‌آید.
فاطمه عودباشی/ منتقد
