توسط : زهرا بلدی‌فروشانی تأکید کرد: جشنواره پژواک، جایگاه مستند را در رادیو برجسته کرده و من با مستند «سخن پارسی» در این جشنواره حضور دارم.
به گزارش رسیده، زهرا بلدی‌فروشانی که با مستند «سخن پارسی» از ایرانصدا در جشنواره پژواک شرکت کرده گفت: از سال‌های نوجوانی تا اکنون، پاسداری از فرهنگ و تمدن کهن ایران زمین همواره مرا به خود می‌خواند و در این میان، زبان پارسی ــ که آیینه تمام‌نمای هویت ملی ما ایرانیان است ــ در اندیشه‌ام جایگاه والا و ارجمندی داشته و دارد.
وی ادامه داد: دِریغا دِریغ که در روزگار کنونی، به‌ویژه در میان جوانان، کاربری واژگان بیگانه و واژه‌های شکسته پارسی در سخنان روزمره و فضای مجازی رواج بیافت. پدیده شومی که نه تنها ساختار این زبان، بلکه بنیادهای هویتی‌مان را ویران کند.
این مستندساز ادامه داد: از این روی، اثر صوتی «سُخن پارسی» را ساختم تا گامی برای انجام چنین اندیشه‌ای باشد. اگر چه رمزی از راز این زبان در صد زبان نگنجد.
بلدی‌فروشانی در مورد مستند خود تصریح کرد: در این اثر صوتی، با بزرگان و فرهیختگانی چون ژاله آموزگار، دکتر میرجلال‌الدین کزازی و دکتر حسن انوری رایزنی کردم و از کمک‌شان بهره‌مند شدم تا زبان پارسی را از دیدگاه‌های گوناگون زبان‌شناسی و تاریخی و ادبی بررسی بکنم و جلوه‌هایی از شیوایی آن را در آثار شاعران کهن این مرز و بوم بازشناسانم. همان‌ها که چشم‌های‌شان سپید شد تا شکوفه سپید زبان پارسی پیوسته بشکُفَد و باشد تا در مینو، روان‌شان شاد باد.
وی ادامه داد: در ساختار صوتی این اثر از تصنیف‌های ماندگار با صدای هنرمندانی چون شهرام ناظری، همایون شجریان و دیگر بزرگان آواز ایران بهره بردم تا پیوند دلنشینی میان سخن و خُنیا پدید آورم که آن سخن را که به آواز برخاست، بر دل خوش بنشیند. امید دارم این اثر فرهنگی، راهی به دل و جان جوانان بگشاید؛ نسلی که با آشنایی ژرف این زبان کهن بالنده و پوینده، به خود بیایند و بکوشند تا این یادگار ارزنده را بِه از این نگاه بدارند که ما داشتیم و آن را به نسل دیگر بدهند و یاد و نام‌شان زِیَنده و پاینده بماند که بگفتند: «کَسی کَز خِرَد بَر خورد، کَی مُرَد؟».
بلدی‌فروشانی درباره جشنواره (پژواک) ادامه داد: پیش از آغاز دوره ریاست دکتر جبلی، ساختار «مستند» در برنامه‌سازی رادیو کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت و در آثار همکاران نیز کاستی‌هایی مشهود بود. به باور من، برگزاری جشنواره «پژواک» و پدید‌آوردن فضای رقابتی سالم با تکیه بر تولیدات مستند، نه تنها به بهبود کیفی آثار انجامید، بلکه جایگاه مستند را به‌عنوان یکی از قالب‌های دشوار، اما اثرگذار و ارزشمند در رادیو برجسته ساخت. این رویداد فرهنگی زمینه‌ای فراهم آورد تا برنامه‌سازان، با بهره‌گیری از دانش، تجربه و آفرینش هنری، در این گونه کمتر پرداخته شده، دست به تولید آثاری بدیع و ماندگار بزنند. امید آن دارم که در روند داوری، دادگری و شایسته‌گزینی در پیش گرفته شود تا از کوشش‌های همکارانی که دل در گرو فرهنگ دارند، به درستی قدردانی شود. بی‌گمان، چنین سپاسگزاری‌هایی می‌تواند پشتوانه دلگرمی و انگیزه‌ای برای ادامه راه آفرینش فرهنگی باشد.
