توسط : قسمت جدید برنامه «هفت» با نقد و بررسی «کوکتل مولوتف»، «خانواده ایرانی در سینما» و بیان جزئیاتی از جشنواره جهانی فیلم فجر پخش شد.
به گزارش رسیده، جدیدترین قسمت از برنامه سینمایی «هفت» روز جمعه (۱۲ اردیبهشت ماه) با نقد و بررسی فیلم سینمایی «کوکتل مولوتف» و پرونده ویژه با موضوع «خانواده ایرانی در سینما» از شبکه نمایش پخش شد.
در ابتدای این برنامه و با برقراری ارتباط تلفنی مسعود نجفی مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی درباره لغو رویدادی در بندرعباس گفت: قرار بود ۱۰ اردیبهشت همزمان با روز ملی خلیج فارس رسما سینمای جزیره بوموسی را افتتاح کنیم و قرار بود جمعی از هنرمندان نیز در این رویداد حضور داشته باشند. قرار بود برنامه «هفت» هم در این مراسم کنار ما باشد که متاسفانه به دلیل حادثه‌ای که رخ داد، این برنامه لغو شد.
وی درباره کارزار «نه به تصادف» توضیح داد: کارزار نه به تصادف همچنان ادامه دارد و ما منتظر فیلمی از آقای بهروز افخمی نیز بودیم.
نجفی درباره تاریخ برگزار جشنواره جهانی فیلم فجر عنوان کرد: جشنواره جهانی فیلم فجر فعلا قرار است اوایل آذر برگزار شود، اما زمان دقیق برگزار این رویداد به آخرین جلسه سازمان فیاپف بازمی‌گردد که به‌زودی در حاشیه جشنواره کن برگزار و زمان دقیق این برنامه مشخص می‌شود.
وی درباره معرفی دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: تصمیماتی درباره دبیر و شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گرفته شده است، اما به‌زودی با مشخص شدن تاریخ دقیق جشنواره این افراد معرفی می‌شوند.
مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی در پاسخ به این‌که احتمال دارد جشنواره در استان دیگری برگزار شود، گفت: فعلا تصمیم بر این است که این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر در تهران برگزار شود.
نجفی در پایان اعلام کرد: ما دوشنبه از ۱۶ مدیر دوبلاژ با سابقه تجلیل خواهیم کرد و این مراسم در سازمان سینمایی برگزار خواهد شد.
در میز سینمای ایران نیز آرش خوشخو و رضا صدیق در حضور حسین دوماری (کارگردان) و محمد کمالی‌پور (تهیه‌کننده) به نقد و بررسی فیلم «کوکتل مولوتف» پرداختند.
آرش خوشخو در ابتدای این برنامه گفت: ابتدا بابد پرسید که چرا ایده دهه ۵۰ و ۶۰ انقدر در سینمای ما تکرار می‌شود؟ بعضی فیلمها از خط‌های داستانی نیز شبیه به هم شده‌اند. ما با یک توده مخاطب دهه شصتی طرف هستیم که بیشترین حجم جمعیتی ما را تشکیل داده‌اند و همه مراکز فرهنگی ما تحت تاثیر این توده سنی قرار گرفته‌اند. فکر می‌کنم پنج – شش سال دیگر که دهه هشتادی‌ها به مخاطبان سینمای ما بدل شوند سینمای ما باید سراغ محتوای دیگری برود.
وی افزود: «کوکتل مولوتف» فیلم سالمی است، اما چیزی که مرا آزار می‌داد این بود که پایان فیلم سرخوردگی ایجاد کرد. کاراکتر خانم یکتا ناصر می‌توانست برگ برنده فیلم باشد، اما با آن محتاطانه برخورد کردند.
صدیق در ادامه بیان کرد: «کوکتل مولوتف» بسیار قابلیت سخیف شدن داشت، اما فیلم سخیفی نشد و این برگ برنده فیلم است. معلوم است که فیلمساز، فیلمسازی را دوست دارد و دغدغه روایت دارد، اما متاسفانه فیلمنامه خوبی نداشته است. این فیلم در مقایسه با فیلم «زودپز» در پروداکشن و کارگردانی بسیار جلوتر است، اما متاسفانه فیلمنامه پر از خلا است.
وی افزود: واقعا امین حیایی یکی از استانداردترین بازیگران ایران است و هر کجا که بوده بهترین نقش را ایفا کرده است. زن‌پوشی او در فیلم اصلا آزاردهنده نیست. همچنین ستاره پسیانی نیز نقش خوبی را در این فیلم ایفا کرده است.
بهروز افخمی گفت: امین حیایی یک فرد همه فن حریف است و بسیار آمادگی بدنی خوبی دارد.
صدیق بیان کرد: یک بازیگر باید بداند که خودش را به چه میزان به مخاطب نمایش دهد یا خودش را چقدر مصرف کند. پژمان جمشیدی با حجم حضورش در سینما و تبلیغات به قدری دم دستی و سطحی نقش‌هایش را ایفا می‌کند که خودش را حیف کرده است.
خوشخو بیان کرد: فروش فیلم‌های پژمان جمشیدی از هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان گذشته است و کمک زیادی به سینمای ایران کرد، اما ای کاش کسانی باشند که به او بگویند کمتر کار کند.
صدیق عنوان کرد: به عقیده من «کوکتل مولوتف» بیشتر یک فیلم فانتزی است تا کمدی و تمرکزش روی ساخت یک فضای فانتزی است.
دوماری در ادامه برنامه عنوان کرد: ما از روز اول تلاش کردیم که به هر قیمتی مخاطب را نخندانیم و سعی کردیم به دوربین هویت بدهیم. من وس اندرسون را خیلی دوست دارم و از او الهام می‌گیرم، اما سعی کردم فیلم را مدل خودم کنم.
کمالی‌پور تصریح کرد: فیلم بسیار سنگین و دغدغه‌مندی بود. از همان روز اول هدفمان این بود که کمدی متفاوتی بسازیم و به هر قیمتی سراغ خنداندن مردم نرویم. فیلمبرداری فیلم کاملا خیابانی بود اما ۶۰ دقیقه ویژوال داشتیم.
خوشخو عنوان کرد: شما قصد داشتید فیلم متفاوتی بسازید، اما داستان فیلم تکراری بود. آقای دوماری فیلمنامه‌نویس خوبی هستند، اما ضعف‌های فیلمنامه و به خصوص پایان فیلم کمی اذیت‌کننده بود.
کمالی‌پور گفت: ما حدود پنج – شش سال پیش با آقای رفیع‌زاده به داستان فیلم سانفرانسیسکو رسیدیم، اما قصه‌ای که کمی زمان‌بر شود موضوعش تکراری می‌شود. در واقع قبل از فیلم‌های «فسیل» و «زودپز» ما به این ایده رسیدیم.
دوماری بیان کرد: این‌که می‌گویید ایده فیلم تکراری است کمی جای بحث دارد. تقریبا ژانر دهه ۶۰ در سینمای کمدی ما به وجود آمد، اما من خیلی تلاش کردم از شوخی‌های دهه شصتی استفاده نکنم و کاباره فقط فضایی برای آشنا شدن این دو شخصیت بود. اتفاقی هنگام فیلمبرداری برای ما رخ داد و مجبور شدیم که تغییراتی در فیلمنامه ایجاد کنیم تا پروژه متوقف نشود.
وی درباره فیلمنامه اثر گفت: ما سعی کردیم فیلمنامه را کاملا استاندارد پیش ببریم و تغییر شکل قصه‌گویی نیز در روند فیلمنامه قرار داشت.
کمالی‌پور عنوان کرد: من فیلم را در چند سالن سینما با مردم تماشا کردم. اغلب نیمه دوم را بیشتر دوست داشتند و با آن می‌خندیدند. من بازخورد منفی هم دریافت کردم، اما اکثرا مخاطبان با حال خوب از سینما خارج می‌شدند.
وی افزود: امین حیایی بازیگر بسیار درخشانی است و کل تیم بازیگران و پشت صحنه با هم دوست و همراه بودند. «کوکتل مولوتف» فیلم شریفی است و امیدوارم در اکران کمک کنند تا به پول تولید خودش برسد. امسال ۹ فیلم در نوروز اکران شد و قرار است هشت فیلم دیگر نیز جایگزین شود. امیدوارم مدیران جدید کمک کنند سرمایه‌ها به خطر نیفتد. باید تیم کارشناسی برای چینش اکران فیلمها تشکیل شود تا مثلا پژمان جمشیدی در دو فیلم همزمان حضور نداشته باشد.
دوماری گفت: خود پژمان جمشیدی هم از وضع موجود راضی نیست. واقعیت این است که پژمان جمشیدی بازیگری است که همه دنبال او هستند. یک بدشانسی دیگر او این است که فیلم‌هایش همزمان با هم اکران می‌شوند. من با پژمان کار جدی هم انجام داده‌ام و او جزو بازیگرانی است که کارگردان را پشت مانیتور سورپرایز می‌کند. من دوست داشتم همه بازیگران در فیلم بازی متفاوتی داشته باشند.
وی افزود: یک‌سری می‌گویند فیلم ضد انقلاب است و یک‌سری می‌گویند فیلم انقلابی ساختی، اما من فیلمساز هستم و کار سیاسی نمی‌کنم.
صدیق عنوان کرد: یک دوره‌ای در سینمای ایران فیلم‌های ما از دهه ۷۰ عقب‌تر نمی‌رفت. پس از آن به دهه‌های ۵۰ و ۶۰ رفتند. آن چیزی که در سینما وجود داشت فیلم‌های ارگانی بود و به همین دلیل سینمای نیمه مستقل ما با زاویه کمدی نقادانه و طنز سراغ آن برهه تاریخی رفت و این فیلمها هم با استقبال مواجه شد زیرا شوخی با گذشته برای مخاطبان جذاب است. به مرور به قدری این فیلمها زیاد شدند که تبدیل به هجو شد. فیلم «کوکتل مولوتف» هجو همین جنس فیلمها است.
کمالی‌پور بیان کرد: اگر دوستان در اکران کمک کنند شاید «کوکتل مولوتف ۲» را هم بسازیم. ما از ۱۵ اسفند اکرانمان را آغاز کردیم و هنوز هفت هفته‌مان را پر نکرده‌ایم، یعنی ما هنوز یک هفته فرصت داریم که با سرگروه اکران شویم. ما فیلم «هفت بهار نارنج» را هم در هنر و تجربه اکران کردیم که شکست مطلق خورد. من از آقای فریدزاده خواهش می‌کنم که فکری به حال این فیلمها کنند. همچنین خواهش می‌کنم که تیم کارشناسی برای اکران در نظر بگیرند که دچار فیلم‌سوزی نشویم.
دوماری عنوان کرد: من اکنون روی یک کار اجتماعی کار می‌کنم و دوست دارم در هر فیلم خودم را به چالش بکشم و فیلم بعدی من هم کاملا متفاوت خواهد بود.
میز پرونده ویژه این قسمت از برنامه با حضور بابک خواجه‌پاشا، امیر قادری و عباس جواهری به موضوع «خانواده ایرانی در سینما» اختصاص داشت.
در ابتدای این میز عباس جواهری گفت: اگر قرار باشد درباره خانواده و مناسبات سینما با خانواده صحبت کنیم ابتدا باید به این سوال جواب دهیم که ارتباطمان با خانواده به عنوان سینما چیست؟ آیا ما تاثیری روی خانواده داریم؟
افخمی عنوان کرد: به عقيده من هیچ چیزی در سینما باعث تغییر وضعیت فرهنگی یک کشور نمی‌شود مگر این‌که مقدمه آن تغییر در متافیزیک آن کشور وجود داشته باشد.
جواهری گفت: مفهوم خانواده در کشوری که جمع‌گرایی در آن وجود دارد نیز کاملا متفاوت است. خانواده نخ تسبیح فیلمها در جامعه ایرانی است. باید قبول کنیم که فیلمی که ما می‌سازیم روی جامعه تاثیر دارد و خانواده چیزی است که ما را به هم نزدیک می‌کند. در این شرایط آیا ما می‌خواهیم تاکیدی روی خانواده کنیم یا نه؟
بابک خواجه‌پاشا عنوان کرد: ما باید روی این مساله صحبت کنیم که سینما بسیار تاثیرگذار است، اما در کشور ما به دلیل ضعف درام ما دنبال تاثیرات لحظه‌ای روی مخاطب می‌رویم و در این‌جاست که ما آسیب می‌بینیم. اگر قصه و درام درست پیش برود ممکن است مثلا پدر در فیلم اشتباه کند، اما چون نمی‌توانیم سلسله اتفاقات را به درستی کنار هم بچینیم ارکان خانواده را کاملا بهم می‌زنیم. ما در فیلم‌هایمان بیش از اندازه خانواده را آسیب دیده نشان دادیم.
وی تصریح کرد: اکنون خانواده در موقعیت پست مدرن قرار دارد و ممکن است در آینده سینمای صرفا سرگرمی روی خانواده تاثیر منفی بگذارد. سینما به قدری توانمند است که خانواده را دچار آسیب کند، اما این مساله به زمان نیاز دارد. متاسفانه زنجیر پیوست نسل‌ها بسیار کم شده است. اکنون ارتباطات در جامعه ما به دوران از هم پاشیدگی می‌رسد و در این وضعیت سینما می‌تواند آسیب را بیشتر کند.
افخمی گفت: به نظر من این حرف‌ها دل بخواهی است و پشتوانه واقعی در مملکت ما ندارد. این ترس از آسیب‌ها همواره در گذشته هم وجود داشته است.
امیر قادری عنوان کرد: به نظر من بدترین خانواده بهترین دارایی هر فردی است. ما محافظه‌کار واقعی در جامعه ایران بسیار کم داریم و من هم با نگرش بهروز موافقم. من از جامعه ایران خیالم راحت است زیرا به طور مثال در چند وقت اخیر یک جامعه بزرگ حول محور سریال «پایتخت» دور هم جمع شدیم. جامعه ایران در سال های اخیر کمتر از هر زمان شکاف را کنار گذاشت. در این شرایط دلیل نگرانی این است که ما در سینما کمتر فیلم‌هایی داریم که روح جمعی جامعه را در خود منعکس می‌کند. من اصلا نگران سیلی ترانه علیدوستی در فیلم «برادران لیلا» نیستم. من اصلا نگران فیلم «پیرپسر» نیستم و اتفاقا این فیلمها باید ساخته شوند زیرا سرگرم کننده هستند، اما اصلا فیلم عمیقی نیستند.
عباس جواهری گفت: در ناخودآگاه جمعی ایران برخی فیلمها حذف می‌شوند. آدم‌ها باید با سلایق مختلف مواجه شوند، اما برای نخ تسبیحی که آدم‌ها را کنار هم جمع کرده است در سینما باید کاری بکنیم. ما باید برای این خانواده کاری کنیم و هر کسی با هر سلیقه‌ای که دارد فیلم بسازد. مهم نیست تو فرد مذهبی و سیاسی باشی یا نه در هر صورت خانواده مهم و تأثیرگذار است.
امیر قادری بیان کرد: برخی دوستان اعتقاد کمی به ملت ایران دارند و فکر می‌کنند که توده مردم قابل مغزشویی هستند. مهم ترین خط قرمز سینمای آمریکا در این سال‌ها خانواده بوده است حتی فراتر از مساله امنیت ملی.
بهروز افخمی تصریح کرد: موضوع خانواده در سینمای ایران می توانست به دو صورت مطرح شود و مطرح شده است؛ یکی خانواده سنتی با تمام ویژگی‌های آن که اتفاقا امریکایی‌ها هم در این زمینه فیلم‌های خوبی می‌سازند مانند فیلم «تنها در خانه». دسته دوم فیلم‌های ایدئولوژیک هستند که می‌خواهد بگوید ما در دوران پست مدرن هستیم و باید بنای خانواده را از هم بپاشیم تا بنیان‌های جدید خلق کنیم. این نوع فیلمها همواره بوده و خواهند بود و به نظر من هیچ‌کدام از این آثار نمی‌تواند در بنیان خانواده تاثیرگذار باشد. فیلم در نهایت چیزی جز وسیله‌ای برای سرگرم شدن نیست.
خواجه‌پاشا عنوان کرد: برخی فیلمها مانند «تنها در خانه»، «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» و… دارای مضمون مشترکی هستند. متاسفانه امروزه در کشور ما فیلمها و فیلمسازان مضمونی ندارند و این به یک پز روشنفکری تبدیل شده است. در حالی که در کشورهای اروپایی و هالیوود مدت‌ها برای مضمون فیلم جلسه برگزار می‌کنند. شما به ندرت مضمونی درباره تحقیر پرچم در هالیوود مشاهده می‌کنید زیرا یک‌سری مضامین مهم و ارزشمند هستند.
عباس جواهری عنوان کرد: نظریه کشت می‌گوید که آدم‌ها در استفاده از مدیا آن چیزی را که بیشتر می‌بینند با واقعیت اشتباه می‌گیرند.
امیر قادری بیان کرد: این مضامین نه مقدس هستند نه خط قرمز و مشکلی نیست که برخی فیلمها این مضامین را زیرسوال ببرند، اما مشکل ما این است که چرا درباره این مساله فیلم‌های بیشتری ساخته نمی‌شود. سینما قطعا تاثیرگذار است، اما نه این‌که بتواند تفکر یک جمعیت بزرگی را تغییر دهد. در سینمای آمریکا احترامی که به خانواده وجود دارد یک اکر دستوری نیست. هنرمند ایرانی نیز باید خودش را بخشی از این کشور و مملکت بداند در این شرایط به صورت خودجوش در فیلم‌هایش از کشور دفاع می‌کند. متاسفانه در ۴۰ سال اخیر هم روشنفکران و هم دولت اجازه ندادند فیلم‌هایی در بازار آزاد تولید شوند.
