«وقت سینما»/ کسری مجد: زمانه، زمانه شلوغ و پر استرسی برای ما ایرانیهاست. در شرایطی که از در و دیوار سوژه برای مضطرب شدن و تپش قلب گرفتن میبارد تا آرامش را از خاطرمان ببرد، فرصتی برای تمدد اعصاب و یک دل سیر، طعم طراوت چشیدن را، باید دو دستی چسبید.
«اکنون» تاکشوی جدید سروش صحت، در غیبت طولانی «کتابباز» شبیه همین فرصت است. حال آدم را جا میآورد. با این دو مهمان اول که اوضاع گوارا بود. چقدر حالمان را جلا داد انصافاٰ فضای صمیمانه دو گفتوگو.
علیرضا قربانی آرامش ذاتی و ادب همیشگیاش را در رگهای «اکنون» دمید و آنقدر ظریف و پرنکته صحبت کرد که در معدود دفعات مشابه، رغبت میکنی دوباره بنشینی حرفهای او را در گفت و گو با صحت تماشا کنی. اینکه از علاقهاش به اشعار شاعران مختلف و خوانندگان سبکهای گوناگون گفت و کشف و شهودی که در این باره دارد. صحت بجا از او چند باری خواست تا بخواند تا حضور یک خواننده فوقالعاده خوش صدا و شش دانگ، صرفاً عطف به صحبت نشود.
همینطور برنامه ایرج طهماسب، وقتی صحت به درستی وارد مقوله تکراری و بارها پرداخته شده کلاه قرمزی نشد و تلاش کرد تا از دریچهای متفاوت، پای صحبتهای این پیشکسوت دوستداشتنی بنشینیم.
با آن موسیقی ملایمی که زیر صدای طرفین مصاحبه پخش میشود و دکور به قاعده و شیکی که موجب حظ بصری بیننده میشود. نه مثل این سمساریها و عتیقه فروشیها شلوغ پلوغ و مایه تنگی نفس است و نه زیادی ساده و مینی مال. همانی است که باید باشد. به اندازه و خوش رنگ.
چه خوبه که برگشتی آقای صحت! خدا را چه دیدید! شاید «اکنون»، کمی دید آشفته امروز ما را به فردای این زندگی روشن کرد!