توسط : «وقت سینما»/ پژمان موسوی: این یک تلاشِ کوچک است، یک فراخوان برای هم‌یاری، یک کوشش برای حفظِ یک میراث؛ میراثی که فقط تاریخی نیست، هویتی است، یک‌جورهایی وجودی و موجودیتی است. فکر کنید که می‌خواهیم از خاطرات‌مان حفاظت کنیم، از روزها و شب‌های خوبِ گذشته‌مان.
می‌دانید چیست؟ سینما «عصر جدید» فقط یک سینما نبوده، برای هیچ‌کدام‌مان نبوده. درسته، سینما هم بوده، خیلی از فیلم‌های مهم، فاخر و موثرِ این سال‌ها را در آن به تماشا نشسته‌ایم، اما «عصر جدید» برای ما و نسل پیش از ما، فراتر از سینما، یک «پاتوق» بوده، یک «جا». جایی که برای حضور در آن «شوق» داشته‌ایم.
خیلی از سینماها هستند که ممکن است در آن فیلم دیده باشیم، اما هیچ‌کدام‌شان یک «پاتوق» یا «جا» نبوده‌اند، درست برخلاف سینما «عصر جدید» که دقیقا یک «پاتوق» یا «جا» بوده است. حالا هم که تلاش‌ها برای حفظ این میراثِ ملی به جایی نرسیده، شاید بتوان تلاشی کوچک کرد برای حفظ این «جا»، تا این‌جا هم تخریب نشود و بُرجی بدقواره و زشت جای آن را نگیرد.
بیایید هر کَس را می‌شناسیم که این قدرت و توان را دارد تا این ملک را بخرد، پیدایَش کنیم، تشویق‌اش کنیم تا «عصر جدید» را بخرد و ساختمان قدیمی خیابان تخت جمشید را با کمکِ هم به یک پاتوقِ جذابِ فرهنگی و هنری تبدیل کنیم.
امید که بتوانیم، امید که بشود… .
