توسط : «وقت سینما»/ سیدرضا صائمی: واکنش همایون شجریان به حاشیه‌های زندگی خصوصی‌اش به گمانم در شأن او نبود، گرچه می توان جمله «خسته شد صبر ما را» درک کرد. خاصه این‌که واکنش او به فردی فرومایه چون امین فردین باشد. لودگی و لحن لمپنی‌اش به کنار، آن‌چه او به عنوان افشاگری روایت می‌کند بیشتر به فاحشگی کلامی شبیه است تا حقیقت‌گویی! پرده دری بی‌شرمانه است تا پرده‌برداری شجاعانه! لجن‌پراکنی است تا خبرنگاری! او نه افشاگر ابتذال که احیاگر ابتذال است!
نقد سلبریتی‌ها مثل هر گونه نقد دیگری هم به ادبیات تحلیلی نیاز دارد و هم ادب کلامی. هتاکی، نقادی نیست! این‌که از بی‌آبرو و اعتبار کردن دیگران اعتباری برای خود بخریم و از میل مفرط مردم به مکاشفه و تجسس در زندگی خصوصی سلبریتی‌ها دکان بزنیم بیشتر مصداق پوفیوزی است تا پاپارتزی بودن!
آن‌چه او می‌کند بیشتر عقده‌گشایی است تا رازگشایی. حقارت است نه جسارت! این وسط ممکن است چهار حرف و حدیث از گفته‌هایش هم راست از کار در بیاید، اما رویکردی که در پیش گرفته هیچ ربطی به ژورنالیسم و ملزوماتش ندارد، که رسوا کردن، رسانا بودن نیست! کاری که او می‌کند آگاهی‌بخشی به خلق نیست، آگهی کردن خود است!
روزگار غریب که نه، روزگار متهوعی است که از جوانمردی‌های محمدعلی فردین به ناجوانمردی‌های امین فردین رسیده‌ایم!
.
