توسط : وقت سینما؛ البرز کوشیار/ همانطور که عید امسال در تقارن با ماه رمضان، سریال های مناسبتی در خنثی ترین حالت ممکن قرار دارند و خیلی از مخاطبان پر و پا قرص سال های نه چندان دور تلویزیون، حتی نام آن ها را هم نمی دانند، جُنگ های نوروزی و ویژه برنامه های تحویل سال هم چنگی به دل نزدند. تهیه کنندگان و مجریانی که از برنامه های روتین با کارکردهای متفاوت، روی کنداکتور نوروز شیفت شدند و مهمانانی که در طول سال دائم جلوی چشم هستند، با ارقامی قابل توجه بدل به مهمان نوروزی شدند! عاری از ابتکار لازم؛ با روال همیشگی گفت و گوهای کشدار و کسالت بار.
در شب یلدای سال گذشته هم تلویزیون در سیاست گذاری جدیدش با موجی از بی علاقگی مردم مواجه بود؛ دریغ از عنصر سرگرم کنندگی.
در غیاب چهره هایی مثل احسان علیخانی و علی ضیا، حتی فرزاد حسنی هم از نعمت آنتن زنده محروم شد تا تنها برنامه نسبتاً قابل توجه تحویل سال 1403 با اجرای او، به صورت «ضبطی» پخش شود!
امسال جای خالی احسان ارغوانی به عنوان یکی از مناسبی سازان مجرب و امتحان پس داده هم مشهود بود. غیبت این دست از برنامه سازان حرفه ای و جوان، بویژه وقتی بیشتر به چشم می آید که بر نقش موثر و راهگشای تهیه کننده در شکل گیری چارچوب درست و مخاطب پسند یک برنامه واقف باشیم.
ارغوانی که پنج سال، پربیننده ترین ویژه برنامه های «شب یلدا» را روی آنتن فرستاد و نوروزهای دهه نود را با تولیداتی نوگرا مثل «بهارستان» با اجرای اشکان خطیبی و سحر دولتشاهی، «بوی عیدی» با نیما کرمی، پدرام کریمی و مژده لواسانی، «پل فروردین» با نیما رئیسی و محسن آزادی، «دو نیمه ماه» با محمد سلوکی و نجمه جودکی و «ب مثل بهار» با پدرام کریمی برای شبکه های سراسری سیما تهیه کنندگی کرده، طی این سال ها بین خوشفکرترین برنامه سازان مناسبتی جای داشته است. ارغوانی الفبای ساخت و هدایت برنامه های زنده در هر باکس و مقطعی را می داند و با تکیه بر همین تجربه ورزی، نه وابستگی بی مورد به سلبریتی ها داشته و نه دنبال آمارسازی بوده.
طرح ریزی ایده هایی بکر مثل اجرای تئاتر زنده با اکبر عبدی، امیرحسین رستمی، علی سرابی و… یا برگزاری اولین کنسرت زنده به رهبری بهروز صفاریان و اجرای محمد اصفهانی، فریدون اسرایی، رضا یزدانی، مهدی یغمایی و امید حاجیلی یا دعوت از علیرضا قربانی برای خواندن ترانه تیتراژ «پل فروردین» شبکه یک در نوروز 98، تنها بخشی از خلاقیت های او و گروهش در تلویزیون بوده است.
بد نیست در دوره افت کیفی برنامه های مناسبتی، مدیران تلویزیون برای جلب دوباره توجه افکار عمومی، از تجربیات و ایده پردازی امثال احسان ارغوانی و دیگر تهیه کنندگان خوش ذوق دوباره بهره ببرد تا بلکه آنتن را در مهمترین مقاطع، احیا کند.
