توسط : نشست خبری فیلم سینمایی «آغوش باز» شب گذشته (۱۵ بهمن ماه) در چهارمین روز از جشنواره فیلم فجر ۴۲ برگزار شد.
در این نشست بهروز شعیبی کارگردان، علی سرتیپی تهیه‌کننده، مسعود سخاوت‌دوست آهنگساز، علی برازنده مدیر فیلمبرداری، محمدرضا میرزامحمدی طراح صحنه، خشایار موحدیان تدوینگر، محمدمهدی عسگری مجری طرح، سجاد نجفی و مهرداد کوروش‌نیا نویسندگان اثر و شبنم گودرزی بازیگر حضور داشتند.
علی سرتیپی در ابتدا گفت: امیدوارم از فیلم خوشتان آمده باشد و خوشحالم که امسال هم در جشنواره حضور داشتیم. پیشنهاد ساخت این فیلم از سوی بهروز شعیبی و محمدمهدی عسگری بود. من هم با توجه به شناخت آقای شعیبی فیلمنامه را خواندم و این اثر ساخته شد. شایعه بود که بهروز شعیبی وسواس دار است و مراحل تولید طول می‌کشد، اما در این پروژه همه چیز سر زمان مناسب انجام شد.
بهروز شعیبی در ادامه این نشست تصریح کرد: «آغوش باز» یک روی جدید از سینما برای من بود؛ هم در نوع فیلمسازی و هم در شکل اجرایی. من مدت‌ها طرحی در ذهن داشتم تا این‌که سجاد نجفی یکی از نویسندگان فیلم و محمدمهدی عسگری خواستند که با هم همکاری داشته باشیم. من فیلمنامه‌های آماده داشتم، اما وقتی این طرح را برایشان تعریف کردم، بسیار از آن استقبال کردند.
وی ادامه داد: صادقانه بگویم «آغوش باز» کار سخت و پُربازیگری بود و اگر همدلی و همکاری این گروه نبود، این فیلم حتما امتیازاتی را از دست می‌داد.
این کارگردان یادآور شد: دغدغه‌ها خیلی محاسبه شده نیست و من طوری کار می‌کنم که زندگی و فکر می‌کنم. این بخش باعث شده است که خیلی دچار محاسبه نمی‌شوم. فکر می‌کنم دغدغه همه ما چیزهایی است که ما در روابط انسانی با آن مواجه هستیم.
شعیبی افزود: ما احتیاج داریم به یکدیگر یادآوری کنیم که در مشکلات و هنجارها و ناهنجاری‌های اجتماعی دچار غفلت نشویم. به نظر من وظیفه سینما همین است که هنجارهای اجتماعی را به ما یادآوری کند. به عقیده من یادآوری یکی از کلید واژه‌های اصلی فیلم بود.
محمدرضا میرزامحمدی درباره طراحی‌های صحنه موجود در این فیلم بیان کرد: فیلمنامه شرایط جالبی در صحنه‌سازی و دکوری داشت که به یک تکاملی می‌رسید. این برای ما مهم بود که تا جای ممکن به قصه و فیلمنامه وفادار بمانیم. ما سعی کردیم تمام لوکیشن‌های فیلم از فرم و رنگ بهره ببرد و اگر دقت کنید هر کاراکتر در فرم و رنگ خاصی قرار دارد که به آن شخصیت کمک می‌کند.
سرتیپی در بخش دیگر این نشست توضیح داد: این فیلم صد در صد خصوصی و یک ریال هم یک ارگان دولتی به آن کمک نکرده و حمایتی هم نشده است. من و محمدمهدی عسگری بودجه فیلم را تأمین کردیم. بهروز شعیبی هم تمایلی نداشت از ارگان دولتی کمک گرفته شود. ما فکر می‌کردیم خود قصه و شرایط تولید این فیلم طوری است که به امید خدا بازگشت سرمایه خواهد داشت.
محمدمهدی عسگری نیز عنوان کرد: ما روزی دور هم نشستیم و تصمیم گرفتیم یک فیلم عاشقانه و خانواده محور بسازیم. قدم اول ما هم یک قصه خوب بود. کار سخت اما شیرین بود و توانستیم با سرمایه شخصی کار را به پایان برسانیم.
مهرداد کورش‌نیا درباره ایده اثر عنوان کرد: نگارش این فیلمنامه مانند دو امدادی بود. بهروز شعیبی و سجاد نجفی یکی دیگر از نویسندگان در ابتدا طرحی را آماده کرده بودند و این خود مسأله‌ای است که به فیلمنامه‌نویس کمک می‌کند. بعد از سه ماه بهروز شعیبی با من تماس گرفت و به دوستان اضافه شدم. ما سه ماه بعد را بیشتر به فرم و ساختمان فیلمنامه پرداختیم.
سجاد نجفی نیز عنوان کرد: بهروز شعیبی یک کارگردان صاحب سبک است و به عنوان یک فیلمنامه‌نویس دوست داشتم ببینم که ایشان علاقه‌مندند چه فیلمی بسازند. به همین دلیل به سمت مسیر داستان و قصه سوق پیدا کردیم. حس و حال خوب در همه جای این فیلم و فیلمنامه حضور داشت.
شبنم گودرزی درباره تکرار صفت پول‌پرستی زنان در سینما تصریح کرد: نمی‌توانیم بگوییم که ارزش زن‌ها پایین می‌آید. همان‌طور که خانم‌ها می‌توانند پول‌پرست باشند، آقایان هم می‌توانند. نمی‌توانیم به این صفات به صورت جنسیتی نگاه کنیم.
مسعود سخاوت‌دوست نیز درباره آسیب‌های موسیقی پاپ و دلیل انتخاب این نوع موسیقی در فیلم گفت: موسیقی پاپ مستقیما با خلقیات مردم یک جامعه در ارتباط است و اگر جنس دیگری از ادبیات را در موسیقی پاپ امروز می‌بینید، آیینه‌ای از خلقیات مردم همان جامعه است.
وی افزود: باید بررسی کنیم که موسیقی پاپ ما هر چقدر از گذشته به حال حرکت کرده، چه تغییراتی داشته است. مردم در سطح جامعه با یک بررسی ساده می‌توانند متوجه وضعیت اسف‌بار موسیقی پاپ باشند. من به عنوان مخاطب عام فکر می‌کنم موسیقی پاپ با عواطف عوام جامعه در ارتباط و دلیل انتخاب این موسیقی برای فیلم همین بوده است.
در بخش دیگری از این نشست، شعیبی مطرح کرد: معتقدم بخش مهم کیفی جامعه ما در دست خانم‌ها است. از بدو تولد ما با یک زن همراه هستیم تا روز آخر. هر چقدر بخواهیم این رابطه انسانی را نادیده بگیریم یا سرکوب کنیم، عشق و علاقه در جامعه جایش را به خشم و اعتراض می‌دهد.
کارگردان «آغوش باز» ادامه داد: ما در درام می‌توانیم هر پرسوناژی را تعریف کنیم، اما در ناخودآگاه ما این‌گونه است که برای بانوان احترام زیادی قائل هستیم. خانم‌ها در آثار من حضور کمی نداشته و شخصیت‌های تأثیرگذاری داشته‌اند.
شعیبی تأکید کرد: من خودم هیچ‌وقت مقید به یک گونه خاص سینمایی نبوده‌ام. به همین دلیل فکر می‌کنم بهترین اتفاق من در این سال ساخت «آغوش باز» با یک گروه درجه یک بود. همچنین یک تهیه‌کننده خوب و کاربلد در کنار ما بود تا این ژانر را به درستی ارائه کنیم. کارگردانی نمی‌تواند در کنار یک تهیه‌کننده خوب، فیلم بد بسازد و همچنین نمی‌توان کنار یک تهیه‌کننده بد، فیلم خوب ساخت.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا بخشی از این فیلم در واکنش به صحبت‌های وزیر ارشاد درباره معین بوده است، گفت: واقعا فکر می‌کنید در این دو هفته می‌توانستیم چیزی به فیلم اضافه کنیم؟!
سرتیپی نیز در پاسخ به این پرسش که آیا صحنه نوازندگی خانم‌ها در اکران مردمی حذف می‌شود؟ توضیح داد: این فیلم پروانه نمایش دریافت کرده است و امیدواریم که در اکران عمومی به فیلم دست نخورد.
شعیبی در بخش دیگری و در پاسخ به این نکته که از او انتظار بیشتری می‌رفت، عنوان کرد: این لطف شماست که می‌‌گویید انتظار بیشتری از من داشتید، اما در واقع «آغوش باز» فیلم خیلی خوبی است.
این کارگردان افزود: دوست داشتیم فیلم خوش آب و رنگی داشته باشیم. واقعیت امر این است زمانی که فیلم شروع می‌شود، فیلمنامه تمام شده است و توجه به رنگ و فرم، به محتوای فیلم لطمه نمی‌زند. نزدیک‌ترین ژانر به «آغوش باز» کمدی درام است که درباره روابط انسانی صحبت می‌کند و تیزی‌های ناهنجاری‌های اجتماعی را کمی نرم می‌کند. این خاصیت این ژانر است.
علی برازنده نیز درباره لرزش دوربین گفت: لرزش دوربین در یک سکانس کوچک بوده، چیزی که در خود فیلمنامه است. آقای شعیبی دوست داشتند که در فیلم رنگ وجود داشته باشد به همین دلیل از این ویژگی بهره بردیم.
در پایان این نشست خشایار موحدیان خاطرنشان کرد: افتخاری بود که با آقای شعیبی و وسوس‌های زیاد ایشان کار کردم. تدوین این کار با دو حس و حال متفاوت آرام و هیجان‌انگیز برای من جالب بود.
