حسین پاکدل: «یادگار جنوب» فیلمی بی‌ادا و نجیب است

حسین پاکدل بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون با انتشار یادداشتی به تمجید از فیلم سینمایی «یادگار جنوب» پرداخت.

به گزارش «وقت سینما»، حسین پاکدل درباره ساخته جدید حسین دوماری و پدرام پورامیری نوشت: …«یادگار جنوب»؛ ادای دینی بی‌ادا به ساحت عشق… سینما، ادبیات نیست، کار ادبیات را هم نمی‌کند. همان‌قدر که ادبیات سینما نیست. اما سینما بی ادبیات بنای وجودی‌اش سست است. ممکن است فیلمی بی‌کلام باشد ولی سرشار از ادبیات. به عکس فیلم‌هایی هم هست پر از پرگویی ولی فاقد ادبیات. ادبیات مفهوم و معنای فیلم را قوام بخشیده غنی می‌کند. روایت را بارور می‌سازد. استخوان‌بندیِ فیلم «یادگار جنوب» پشتش گرم به ادبیات است. قصه‌ای دارد متکی به اسطورۀ کهنگی‌ناپذیرِ تقابلِ عشق و نفرت ولی مدرن شده. قصه‌ای گیرا و تودرتو. لایه‌لایه‌اش ذهن را درگیر می‌کند. درست که کل گفت وگوهایش را پیاده کنی ممکن است پنج‌ – شش صفحه بیشتر نشود ولی کلیّت فیلم داد می‌زند تکیه به رمان‌های بزرگی دارد. فیلم به‌جای توی تماشاگر تصمیم نمی‌گیرد. به جای تو فکر نمی‌کند. حتی برایت نتیجه نمی‌گیرد. ضمناً هیچ لحظه‌ای به تو باج نمی‌دهد. فیلم روئی نیست. ساده حرفش را نمی‌زند، اما بی‌‌جهت هم روایتِ بصری‌اش را نمی‌پیچاند. بی‌که ادا دربیاورد به تو فرصت کشف می‌دهد. برای شعور مخاطب در حدی احترام قائل است که مخاطب برای ذاتِ سینما. تو را بی هیچ پشتک‌وارو در روند فیلم درگیر و سهیم می‌کند. روده‌درازی ندارد؛ پر از لحظات غافلگیری است. عقبۀ شخصیت‌ها را توضیح نمی‌دهد، حتی نشان نمی‌دهد، تو در هر پلانی تمام گذشتۀ کاراکتر را در ذهن تصور کرده مختص خود می‌سازی. بخواهی‌ نخواهی با فیلم همراه می‌شوی چنان که غرق عشق شده‌ای. فیلم اکشن بازی معمول را ندارد ولی لحظه‌ به‌ لحظه التهابی فزاینده در درون تو ایجاد می‌کند. فیلم بی‌ادا و نجیب است. فیلمی است با پایانی مشخص ولی به تو نیز فرصت پایان‌بندی خاص خودت را می‌دهد. به تعداد اذهان خیال‌پرداز مخاطبانش، تا سینما برپاست، پایان دارد. با این حال فیلمی است که با تو ادامه پیدا می‌کند شاید تا روزها. چیزی از فیلم از یادت نمی‌رود. فیلم باهوشی است ساخته شده به دست جمعی جوانِ خلاقِ باهوشِ جسور.