توسط : شهرام مسلخی تهیه‌کننده فیلم «پدران» در نشست نمایش و نقد این فیلم در فرهنگسرای ارسباران عنوان کرد: امروز خانواده‌ها فاصله بسیار زیادی با فرزندان نوجوانشان دارند و خواستیم با ساخت این فیلم این هشدار را به خانواده‌ها بدهیم که لازم است نسل تازه را بشناسند و به آنها نزدیک شوند.
به گزارش «وقت سینما» و به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، ششصد و هفتمین نشست باشگاه فیلم تهران با نمایش و نقد فیلم سینمایی «پدران» ساخته سالم صلواتی یکشنبه (13 اسفند ماه) با حضور شهرام مسلخی تهیه کننده، کیوان پرمر بازیگر و کورش جاهد کارشناس مجری در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این نشست کورش جاهد به بیان نکاتی درباره فیلم «پدران» پرداخت و گفت: خیلی از فیلم‌های سینمای ایران چنین سوژه‌هایی را مد نظر قرار می‌دهند و یک داستان جنایی در بستر خانواده را روایت می‌کنند. همان طور که در جشنواره امسال هم فیلم «بی‌بدن» را با چنین مضمونی تماشا کردیم و «علفزار» نیز چنین فضایی داشت.
وی ادامه داد: فیلم «پدران» ظرفیت سینمایی خیلی خوبی دارد و بیننده را با خود همراه می‌کند. اختلاف بین خانواده‌ها به خوبی به نمایش گذاشته شده و در نهایت گره‌گشایی می‌شود، اما مشکلم با چنین فیلم‌هایی تعدد دعواها و اختلاف‌هاست که به خصوص در فیلم‌های اجتماعی ایرانی به کرات مشاهده می‌شود. ظاهرا این گونه به نظر می رسد که این درگیری‌ها به دلیل حکم‌فرما نبودن قانون در جامعه است و این که هر اختلاف کوچکی به جای حل شدن از مسیر قانون، به نزاع و درگیری ختم می‌شود.
در ادامه شهرام مسلخی تهیه‌کننده فیلم «پدران» با ابراز خرسندی از برگزاری نشست نمایش و نقد فیلم گفت: من چون کارگردان هستم همیشه برایم جذاب بوده که تهیه‌کنندگی را تجربه کنم و در کنار کارگردان بایستم. دوست داشتم تهیه فیلم دوستان نزدیکم را به عهده بگیرم و آنها را از دردسر بزرگ پیدا کردن تهیه‌کننده خلاص کنم.
وی درباره چگونگی پیوستن به «پدران» عنوان کرد: نخستین عاملی که مرا جذب این فیلم کرد، نگارش فیلمنامه توسط آقای محمدرضا گوهری بود که یکی از بهترین فیلمنامه‌نویس‌های سینمای ایران هستند. دغدغه نویسنده، نشان دادن عدم شناخت والدین از فرزندان نوجوانشان است. این که یک معلم دلسوز که نوجوانان زیادی را تربیت می‌کند، در پرورش فرزند خودش با چالش‌های زیادی مواجه است.
مسلخی درباره نحوه اکران فیلم گفت: این فیلم حدود چهار سال پیش تولید شده، ولی به دلایل مختلفی مانند کرونا و… نتوانستیم آن را اکران کنیم. فکر می‌کنم اگر فیلم در همان سال به نمایش در می‌آمد نتیجه بهتری حاصل می‌شد و تازگی بیشتری برای مخاطبان داشت. ضمن این که بعضی همراهانمان در ساخت فیلم را در این سال‌ها از دست دادیم؛ از جمله آقای مرتضی پورصمدی مدیر فیلمبرداری که دوست داشتیم با ایشان در کنار مردم فیلم را ببینیم.
وی با بیان این که سینمای اجتماعی ایران از بین رفته است، افزود: در حال حاضر تقریبا همه سالن‌ها در اختیار فیلم‌های تجاری است. سانس‌های خیلی محدودی به فیلم «پدران» اختصاص داده شده و تیزر تبلیغاتی تلویزیونی هم تاکنون پخش نشده است. به دلیل مضمون آموزنده فیلم، انتظار حمایت بیشتری داشتیم.
مسلخی اظهار کرد: امروز خانواده‌ها فاصله بسیار زیادی با فرزندان نوجوانشان دارند و خواستیم با ساخت این فیلم این هشدار را به خانواده‌ها بدهیم که لازم است نسل تازه را بشناسند و به آن ها نزدیک شوند.
وی در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درباره دلیل اتفاق افتادن داستان فیلم در شهر همدان گفت: اقتضای قصه این بود که در شهر نسبتا کوچکی اتفاق بیفتد تا شخصیت معلم سرشناس در شهر شکل بگیرد، چون در کلان‌شهرها آدم‌ها کمتر همدیگر را می‌شناسند. تولید در شهرستان هم سختی‌های خاص خود را دارد، به ویژه که بیشتر سکانس‌ها خارجی است و نمی‌خواستیم یک فیلم آپارتمانی بسازیم.
کیوان پرمر بازیگر فیلم «پدران» نیز در سخنان کوتاهی عنوان کرد: فکر می‌کنم بازیگر باید یک بک‌گراند برای نقش بسازد و من بیشتر به رابطه پدر و پسر فکر می‌کردم. پدری که معلم است و انگار می‌خواهد در خانه هم به جای پدر، معلم باشد. این چیزی بود که برایم در نزدیک شدن به نقش کمک‌کننده بود. من خیلی علاقه دارم در بازیگری از فیزیکم استفاده کنم و سکانس‌های بیمارستان و… این امکان را برایم فراهم می‌کرد.
