توسط : بهزاد خلج بازیگری را از تئاتر آغاز کرد و در سال 1394 در سریال «مرز خوشبختی» حضور داشت، اما حضور پر رنگ او در سریال «آقای قاضی» بود که اگر کسی او را نمی شناخت فکر می کرد که او بازیگر نیست بلکه یک قاضی واقعی است.
خلج گام به گام در سریال ها و فیلم های سینمایی با نقش های مکمل حضور پر رنگی داشت که می شود به سریال های «پوست شیر» و «حیثیت گمشده» اشاره کرد. نوع بازی درخشان او در نقش های مکمل باعث شد که خیلی زود وارد سینمای حرفه ای شود.
اساسا خلج با چهره جدی اش نقش های مهم را می تواند به درستی ایفا کند و نقش هایی که او تا به امروز بازی کرده نشانی از نبوغ و استعداد خاص این بازیگر دارد که نشان می دهد حضور او در نمایش های گوناگون باعث شده بازیگری را به معنای واقعی بشناسد. جدیدت او در بازی و تسلطش در دیالوگ گویی نوعی از جذابیت خاص این بازیگر است.
اگر چه خلج را تا به امروز در نقش های جدی دیده ایم، اما او به عنوان یک بازیگر مستعد به دنبال محک زدن خود در نقش های مختلف است و درک درستی از نقش هایی که به او داده می شود دارد به طوری که انگار بازی او به نقش ابعاد گسترده تری می بخشد.
بهزاد خلج با دو فیلم مهم در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، دو فیلمی که اساسا دو شخصیت متفاوتی را دارد. در «تمساح خونی» به کارگردانی جواد عزتی نقشی کمدی دارد و عزتی به درستی این نقش مهم را به او داده است. نقش منفی که خلج با پرداخت به قاعده به دور از هجو و کمدی کلامی توانسته آن را بازی کند و به هیچ وجه بازی او کلیشه ای و غلو شده نیست. می توانیم کاراکتر فرید را در «تمساح خونی» با این نگاه ببینیم که او در موازات نقش های جدی اش می تواند نقش های کمدی را هم به درستی بازی کند. در «تمساح خونی» او نقش خلافکاری را بازی می کند که بشدت بازی روان و البته کار شده ای دارد. خلج در کنار عزتی و عباس جمشیدی فر نقش «فرید» را طوری بازی می کند که نه تنها از کمدی بیرون نمی زند بلکه اکت های جدی او در موازات نقش منفی اش جلوه خاصی به بازی او داده است.
اما فیلم «مجنون» دومین اثر او در جشنواره امسال است که تاکنون فیلم مهمی در نگاه منتقدان بوده. خلج نقش رضا را که از همرزمان شهید مهدی زین الدین است را بازی می کند؛ نقشی متفاوت با فرید «تمساح خونی». خلج بار دیگر در «مجنون» ثابت کرده است که می تواند پذیرای هر نقشی باشد. در فیلم «مجنون» دوباره جدیدت او به بازی اش بازمی گردد و حالا در نقش یک رزمنده توانسته به بهترین شکل ممکن فارغ از اغراق های غلو شده، بازی درخشانی را ارائه دهد. این بازیگر در کنار سجاد بابایی و حسام منظور نقش درستی را بر عهده دارد تا جایی که بازی اش یک دست و درخشان دیده می شود.
یکی از مهم ترین نکات در بازی بهزاد خلج این است که طول نقش برای او اهمیتی ندارد و انگار تنها نکته ای که برای او ارجحیت دارد درست بازی کردن است. بازی که بتواند در کلیت اثر تأثیرگذار باشد. به نظر می رسد بهزاد خلج چنین خلاقیتی در بازیگری را دارد که حالا نقش اول به او سپرده شود چرا که ثابت کرده از عهده هر نقشی بر می آید و می تواند نقش را زندگی کند و بدرخشد.
هیأت داوران جشنواره فیلم فجر باید بازی مهم او را در این دو فیلم ببینند چرا که بازی بهزاد خلج به عنوان یک حرفه ای تمام عیار در حد یک سیمرغ است.
افشین علیار/ منتقد سینما
