توسط : نرگس آبیار، کارگردان سریال «سووشون» در یادداشتی، نسبت به توقیف ناگهانی این اثر و فیلترینگ سکوی پخش آن واکنش نشان داد.
به گزارش «وقت سینما»، نرگس آبیار در ابتدای این یادداشت خطاب به مردم نوشت: «مردم عزیز و نجیب ایران، سپاس از دل‌ها و نگاه‌های گرم‌تان که در نخستین ساعات پخش سریال «سووشون» با ما همراه شدید و نشان دادید که روایت درد و رنج این سرزمین، هنوز در دل‌های شما زنده است. استقبال کم‌نظیرتان از قسمت اول این سریال، برای من و همکارانم نه تنها دلگرمی، بلکه عهدی دوباره بود؛ عهدی برای ایستادن، برای ادامه دادن، برای پاسداری از حقیقتی که باید بی‌پرده و بی‌پیرایه بازگو شود.»
با این حال، به گفته آبیار، بلافاصله پس از آغاز پخش، پلتفرم «نماوا» با تهدید به فیلترینگ روبه‌رو شد و این تهدید نیز به سرعت اجرایی گردید.
وی افزود: ««سووشون» نیامده، به دلیل بازی‌های پیچیده و پنهان ساترا، توقیف شد. آن‌چه در قسمت اول به نمایش درآمد نیز، به دلیل ممیزی آشکار، آن چیزی نبود که ما با تمام وجود ساخته بودیم. بخش‌هایی از روایت، از صداقت افتاد و صحنه‌هایی که باید دیده می‌شد، حذف یا محو و بی‌صدا شد.»
آبیار همچنین از ممنوعیت تبلیغات محیطی این سریال نیز انتقاد کرد و نوشت: «حتی زمانی که خواستیم از قاب بیلبوردها با مردم سخن بگوییم، درهای تبلیغات محیطی را نیز روی «سووشون» بستند.»
وی در بخش دیگری از یادداشت خود، با اشاره به ریشه ادبی این سریال نوشت: «چگونه ممکن است سریالی که بر اساس رمانی فاخر از سیمین دانشور ساخته شده، رمانی که بارها در نیم قرن گذشته در همین کشور منتشر شده، تنها چند ساعت پس از انتشار نخستین قسمت، با دستوری مبهم متوقف و سکوی پخشش فیلتر شود؟ چه نهادی، با چه مجوزی، اجازه می‌دهد به این شکل حیثیت یک اثر فرهنگی و زحمات ده‌ها انسان شریف، زیر پا گذاشته شود؟»
این کارگردان در ادامه، عملکرد سازمان ساترا را زیر سوال برد و تأکید کرد که ساترا به جای حمایت، به ابزاری برای انسداد و حذف آثار فرهنگی تبدیل شده است.
نرگس آبیار در پایان با لحنی انتقادی نوشت: «از سکوت خسته‌ام. این شیوه برخورد با آثار فرهنگی، یعنی رسمیت دادن به ترس از تفکر. یعنی پاداش دادن به بی‌خطر بودن و تنبیه کردن صدای مستقل. ما برای «سووشون» خون دل خوردیم، اما امروز در برابر این حذف بی‌رحمانه، سکوت نخواهیم کرد. هنر، تریبون قدرت نیست که با اشاره‌ای خاموش شود. ما فرزندان این خاکیم. «سووشون» را متوقف کردید، اما این صدا خاموش نمی‌شود.»
